Najstarsza uczelnia muzyczna w Europie Środkowej kształci artystów od 210 lat
Dziś upływa dokładnie 210 lat od inauguracji nauczania w Konserwatorium Praskim, najstarszej uczelni muzycznej w Europie Środkowej i drugiej po Konserwatorium Paryskim na świecie.
Uczelnia została powołana do życia w roku 1808, aby kształcić muzyków orkiestrowych. Jednak sprawy organizacyjne, konieczność zebrania środków finansowych na utrzymanie a przede wszystkim wojny napoleońskie spowodowały, że pierwszy rok szkolny rozpoczął się dopiero po trzech latach, dokładnie 24 kwietnia 1811 roku.
Na początku zajęcia odbywały się w mieszkaniach nauczycieli zgodnie z programem nauczania opracowanym przez pierwszego dyrektora Bedřicha Dionýsa Webera. Jesienią 1811 roku szkoła zyskała dach nad głową i na długie dziesięciolecia ulokowała się u dominikanów w klasztorze pod wezwaniem św. Idziego. W 1817 roku do nauczania gry na instrumentach orkiestrowych dołączono naukę śpiewu. W następnym okresie szkoła odegrała ważną rolę w rozwoju życia muzycznego Pragi. W szczególności koncerty orkiestrowe i wsparcie uczniów w profesjonalnych orkiestrach były w tym czasie nieocenione dla Pragi. Zwłaszcza koncerty dyplomowe zyskały spore uznanie na świecie oraz pozytywne recenzje ze strony wybitnych kompozytorów, np. Richarda Wagnera, Hectora Berlioza, Carla Marii von Webera czy Ferenca Liszta.
W 1884 roku, kiedy szkoła uzyskała nowe pomieszczenia w budynku właśnie ukończonego Rudolfinum na czele którego stał znany nauczyciel skrzypiec Antonín Bennewitz, rozpoczął się „złoty wiek” Konserwatorium Praskiego. Po połączeniu ze szkołą organową, w 1890 roku, zaczęła się nauka w innych specjalnościach muzycznych: fortepianie, organach, kompozycji i dyrygenturze. W 1891 roku Konserwatorium Praskie pozyskało Antonína Dvořáka, najpierw jako nauczyciela kompozycji, a następnie, w latach 1901-1904 powierzyło mu funkcję dyrektora. Był on wychowawcą całej rzeszy wybitnych kompozytorów.
W Konserwatorium Praskim pobierali naukę również polscy kompozytorzy, np. Władysław Żeleński. Wielu czeskich absolwentów wyjeżdżało później do Wiednia, Polski lub Wielkiej Brytanii. Do najbardziej znanych należeli Bohuslav Martinů, Jaroslav Ježek, František Brož, Katya Zvelebilová, ale również Oskar Nedbal, Josef Suk czy Vítězslav Novák.
Po 1918 r. Konserwatorium Praskie stało się uczelnią państwową. Niestety, w tym czasie straciło swoje pomieszczenia w Rudolfinum. Przez pewien czas uczelnia ponownie przeniosła się do klasztoru, tym razem benedyktynów, następnie do dawnego instytutu chemicznego przy ulicy Trojanowej i wreszcie do budynku Na Rejdiště na praskim Starym Mieście, gdzie działa do dziś. W 1919 roku doszło do poszerzenia przedmiotów nauczania, tym razem o tak zwaną szkołę teatralną do nauki aktorstwa dramatycznego. Po II wojnie światowej powstał też wydział tańca.
Obecnie Konserwatorium Praskie posiada własną orkiestrę symfoniczną, smyczkową i barokową, szereg zespołów kameralnych różnych obsad, zespoły teatralne i operowe. Co roku organizuje 200 koncertów publicznych (kameralnych, dyplomowych i orkiestrowych) oraz 40 spektakli teatralnych (dramatyczynych, musicalowych i operowych). Szkoła znajduje się w trzech budynkach w centrum Pragi i charakteryzuje się niezwykłą, twórczą atmosferą, wzmocnioną intensywnym życiem kulturalnym stolicy Republiki Czeskiej. Praga jest miejscem wielu międzynarodowych festiwali muzycznych i teatralnych. W bezpośrednim sąsiedztwie Konserwatorium stoi neorenesansowy budynek Rudolfinum – siedziba Orkiestry Filharmonii Czeskiej, w pobliżu znajduje się zabytkowy budynek Teatru Narodowego.
W latach 2008-2011 uczelnia obchodziła 200 lat od założenia i rozpoczęcia nauczania. Z tej okazji zorganizowano serię niezwykłych koncertów, wydano specjalną publikację, nakręcono film telewizyjny, zorganizowano międzynarodową konferencję i powstała wystawa o historii szkoły, którą mogli obejrzeć zainteresowani w wielu czeskich miastach i za granicą (Warszawa, Nowy Jork i inne). Poczta Czeska wydała specjalny znaczek, a rocznica została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 2011 roku.
